അമേരിക്കയിലെ എന്റെ ആദ്യ ക്രിസ്മസ്: വിശ്വാസത്തിന്റെയും ദൈവീക പരിപാലനയുടെയും അത്ഭുത യാത്ര!
By: 600002 On: Dec 24, 2025, 9:15 AM
സി. വി. സാമുവേല് (ഡിട്രോയിറ്റ്)
അമേരിക്കന് മണ്ണില് ഞാന് കാലുകുത്തിയിട്ട് അമ്പത് വര്ഷത്തിലധികം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും, 1971-ലെ ആ ആദ്യ ക്രിസ്മസ് ഓര്മ്മകള്ക്ക് ഇന്നും പുതുമയേറെയാണ്. വിര്ജീനിയയിലെ ഹാരിസണ്ബര്ഗില് എത്തി കൃത്യം മുപ്പത്തിയഞ്ചാം ദിവസം ആഘോഷിച്ച ആ ക്രിസ്മസ്, എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ദൈവീക കരുതലിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സാക്ഷ്യമായി മാറി.
പുതിയ നാട്ടിലെ മഞ്ഞുവീഴ്ചയും പത്ത് ഡോളറും
1971 നവംബര് 21-നാണ് ഈസ്റ്റേണ് മെനോനൈറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ (EMU) ഉപരിപഠനത്തിനായി ഞാന് അമേരിക്കയിലെത്തുന്നത്. പിറ്റേന്ന് ആദ്യമായി ക്ലാസ്സില് പോകുമ്പോള് ആകാശത്തുനിന്ന് മഞ്ഞുകണങ്ങള് ശാന്തമായി താഴേക്ക് വീഴുന്ന കാഴ്ച എന്നെ വിസ്മയിപ്പിച്ചു.
അന്ന് എന്റെ കൈവശം ഉണ്ടായിരുന്നത് വെറും പത്ത് ഡോളര് മാത്രമായിരുന്നു. അന്നത്തെ ഇന്ത്യന് നിയമപ്രകാരം വിദേശയാത്രക്കാര്ക്ക് കൊണ്ടുപോകാവുന്ന പരമാവധി തുകയായിരുന്നു അത്. ഇതില് അഞ്ച് ഡോളര് കൊടുത്ത് വിന്റര് ഗ്ലൗസും മറ്റും വാങ്ങി. പിന്നീട് ന്യൂജേഴ്സിയിലുള്ള ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ മാതാപിതാക്കള് അയച്ചുതന്ന ഏഴ് ഡോളര് കൂടി ചേര്ന്നപ്പോള് എന്റെ ആകെ സമ്പാദ്യം പന്ത്രണ്ട് ഡോളറായി.
അനിശ്ചിതത്വത്തിനിടയിലെ ഒരു ചുവടുവെപ്പ്
ക്രിസ്മസ് അവധിക്ക് കോളേജ് ഹോസ്റ്റലും കാന്റീനും അടയ്ക്കുമെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോള് എങ്ങോട്ട് പോകണമെന്നറിയാതെ ഞാന് വിഷമിച്ചു. അപ്പോഴാണ് മെക്സിക്കോ സിറ്റിയില് നടക്കുന്ന 'ഓപ്പറേഷന് മൊബിലൈസേഷന്' (OM) ക്രിസ്മസ് ക്രൂസേഡിലേക്ക് എനിക്ക് ക്ഷണം ലഭിക്കുന്നത്. യാത്രാസഹായം ഒന്നും വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരുന്നില്ലെങ്കിലും, പ്രാര്ത്ഥനയോടെ ആ ദൗത്യം ഏറ്റെടുക്കാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. ഭ്രാന്തമായ തീരുമാനമെന്ന് സുഹൃത്തുക്കള് പരിഹസിച്ചപ്പോഴും, ദൈവം വഴിതുറക്കുമെന്ന് ഞാന് വിശ്വസിച്ചു.
പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ തന്നെ ദൈവം ഇടപെട്ടു. പെന്സില്വാനിയയിലെ മെസ്സിയാ കോളേജില് നിന്നുള്ള ഒരു സംഘം വിദ്യാര്ത്ഥികള് മെക്സിക്കോയിലേക്ക് പോകുന്ന വഴി എന്നെയും വാനില് കൂട്ടി.
അതിര്ത്തിയിലെ പരീക്ഷണവും പള്ളിയിലെ വഴിപാടും
മെക്സിക്കോ അതിര്ത്തിയില് എത്തിയപ്പോള് ഇന്ത്യന് പൗരനായ എനിക്ക് പ്രവേശനാനുമതി നിഷേധിക്കപ്പെട്ടു. സംഘാംഗങ്ങള് എന്നെ തനിച്ചാക്കാന് തയ്യാറായില്ല. ഞങ്ങള് ടെക്സസിലെ ലാരെഡോയില് തങ്ങി. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അവിടുത്തെ 'ദ ഹൈറ്റ്സ് ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് ചര്ച്ച്' ഞങ്ങള് കണ്ടെത്തി.
ആരാധനയ്ക്കിടയില് എന്റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു. കയ്യില് പണമില്ല, മോട്ടലില് താമസിക്കാന് അറിയില്ല, വരാനിരിക്കുന്നത് എന്താണെന്നും നിശ്ചയമില്ല. എന്നാല് വഴിപാട് പാത്രം അടുത്തുവന്നപ്പോള്, ദൈവത്തിലുള്ള പൂര്ണ്ണ വിശ്വാസത്തോടെ എന്റെ കൈവശമുണ്ടായിരുന്ന ആകെ സമ്പാദ്യമായ പന്ത്രണ്ട് ഡോളറും ഞാന് അതിലിട്ടു. നിമിഷങ്ങള്ക്കകം അവാച്യമായ ഒരു സമാധാനം എന്റെ ഹൃദയത്തില് നിറഞ്ഞു.
അന്ന് വൈകുന്നേരം പള്ളിയില് നടന്ന ചടങ്ങില് വെച്ച് ഒരംഗം എന്നെ തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. അപരിചിതനായ എന്നെ അവര് സ്വന്തം കുടുംബാംഗത്തെപ്പോലെ സ്നേഹത്തോടെ പരിചരിച്ചു.
ഒഴുകിയെത്തിയ അനുഗ്രഹങ്ങള് തുടര്ന്ന് മറ്റൊരു കുടുംബത്തോടൊപ്പം ഞാന് പെന്സില്വാനിയയിലെ വര്ത്തിംഗ്ടണിലേക്ക് തിരിച്ചു. 1971 ഡിസംബര് 25-ന് അവിടുത്തെ ഫെലോഷിപ്പ് ബൈബിള് ചര്ച്ചിലായിരുന്നു എന്റെ ക്രിസ്മസ് ആഘോഷം. പിറ്റേന്ന് സഭയില് പ്രസംഗിക്കാന് എനിക്ക് അവസരം ലഭിച്ചു. ശുശ്രൂഷ കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങാന് നേരം പാസ്റ്റര് എനിക്കൊരു കവര് നല്കി. അത് തുറന്നു നോക്കിയ ഞാന് അക്ഷരാര്ത്ഥത്തില് സ്തബ്ധനായിപ്പോയി.
അതില് രണ്ടായിരത്തിലധികം ഡോളര് ഉണ്ടായിരുന്നു!
ടെക്സസിലെ പള്ളിയില് വെച്ച് ഞാന് നല്കിയ ആ പന്ത്രണ്ട് ഡോളറിന് പകരമായി ദൈവം എനിക്ക് നല്കിയ സമ്മാനമായിരുന്നു അത്. എന്റെ സാമ്പത്തികാവശ്യങ്ങള് ഞാന് ആരോടും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല, പക്ഷേ ദൈവം എല്ലാം അറിഞ്ഞിരുന്നു.
ദൈവത്തിന്റെ പദ്ധതികള് തികഞ്ഞവയാണ് വിര്ജീനിയയില് നിന്ന് ടെക്സസിലേക്കും, അവിടെനിന്ന് പെന്സില്വാനിയയിലേക്കും, തിരികെ വിര്ജീനിയയിലേക്കുമുള്ള എന്റെ നീണ്ട യാത്രയ്ക്ക് ഒരു രൂപ പോലും എനിക്ക് ചെലവാക്കേണ്ടി വന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല, എന്റെ പഠനാവശ്യങ്ങള്ക്കുള്ള തുക കൂടി ദൈവം കരുതി.
'നിന്റെ വഴികളെ യഹോവക്ക് സമര്പ്പിക്കുക; അവനില് ആശ്രയിക്കുക; അവിടുന്നു പ്രവര്ത്തിക്കും' (സങ്കീര്ത്തനം 37:5) എന്ന വചനം എന്റെ ജീവിതത്തില് അന്വര്ത്ഥമായ ക്രിസ്മസ് ആയിരുന്നു അത്. പ്രത്യാശയില്ലാത്ത സാഹചര്യങ്ങളിലും ദൈവം വിശ്വസ്തനാണെന്ന് ഈ അനുഭവം എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു.
ഏവര്ക്കും അനുഗ്രഹീതമായ ക്രിസ്മസും ഐശ്വര്യപൂര്ണ്ണമായ 2026 പുതുവര്ഷവും നേരുന്നു!