സ്വന്തം ലേഖകന്
ഇതൊരു കഥയാണ്, മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടുകള്ക്ക് മുമ്പ്, പച്ചപ്പും തണലും നിറഞ്ഞ ആമനക്കാട്ടില് നടന്ന ഒരു അവിശ്വസനീയമായ സംഭവത്തിന്റെ കഥ.
ആമനക്കാട്ടിലെ ആനക്കൂട്ടം ഒരു പ്രത്യേകതയുള്ളവരായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ വലിപ്പത്തിലും, തലയെടുപ്പിലും, ഐക്യത്തിലും അവര് അഭിമാനം കൊണ്ടു. അങ്ങനെയിരിക്കെ, തങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗതമായ ആചാരങ്ങളെയും കലകളെയും പരിപോഷിപ്പിക്കാനായി അവര് ഒരു സംഘടന രൂപീകരിച്ചു: 'സര്വ്വ ഗജ ഐക്യവേദി'.
സംഘടനയില് അംഗമാകാനുള്ള നിബന്ധനകള് ലളിതമായിരുന്നു, പക്ഷേ കടുപ്പമേറിയതും: ആനയുടെ വലിപ്പവും രൂപവും ഉണ്ടായിരിക്കണം.കാടിനെ വിറപ്പിക്കും വിധം ഉച്ചത്തില് ചിന്നം വിളിക്കാന് അറിഞ്ഞിരിക്കണം.,ആനക്കൂട്ടത്തിന്റെ നിയമങ്ങള് അനുസരിക്കണം.
ഓരോ രണ്ട് വര്ഷം കൂടുമ്പോഴും, കാടിന്റെ ഏതെങ്കിലും ഒരു കോണില് ആനകള് ഒത്തുകൂടി മഹാഗജസംഗമം നടത്തും. ആനപ്രദക്ഷിണം, നെറ്റിപ്പട്ടം കെട്ടിയ ഗജവീരന്മാരുടെ എഴുന്നള്ളത്ത്, തുമ്പിക്കൈ കൊണ്ടുള്ള വാദ്യമേളങ്ങള്, ഏറ്റവും ശക്തിയേറിയ ചിന്നം വിളിക്കായുള്ള മത്സരം എന്നിവയായിരുന്നു പ്രധാന പരിപാടികള്. ഈ കാഴ്ചകള് കാണാനായി കാട്ടിലെ മറ്റു മൃഗങ്ങളായ കടുവയും, മാനുകളും, കുരങ്ങുകളും, മുയലുകളും ഒരു തീര്ത്ഥയാത്ര പോലെ ആമനക്കാട്ടിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തി.
ഈ കാഴ്ചകളുടെ ആരവങ്ങള്ക്കിടയില്, ഒരു പ്രത്യേക ജീവിയുടെ മനസ്സില് ഒരു മോഹം കിളിര്ത്തു. അതാണ് കുഴിയാന (അിഹേശീി).
കണ്ണുകൊണ്ട് കഷ്ടിച്ച് കാണാവുന്നത്ര മാത്രം വലിപ്പമുള്ള, മണ്ണില് കുഴിയുണ്ടാക്കി ഇര പിടിക്കുന്ന, ആനയുടെ യാതൊരു ലക്ഷണവുമില്ലാത്ത ഒരു ചെറുജീവി. ആര്പ്പുവിളികള്ക്കിടയില് കുഴിയാനയുടെ ഉള്ളില് ഒരു ചിന്ത ഉടലെടുത്തു:
'എനിക്ക് ആനയുടെയത്ര വലിപ്പമില്ല, തുമ്പിക്കൈയുമില്ല, കാടിനെ വിറപ്പിക്കുന്ന ചിന്നം വിളിക്കാന് തീരെ അറിയില്ല. പക്ഷേ, എന്റെ പേരിന്റെ അറ്റത്ത് 'ആന' എന്ന വാക്കുണ്ടല്ലോ! എനിക്കും ഈ ഗജകേസരികളുടെ കൂട്ടായ്മയില് കയറിപ്പറ്റണം. ഞാനും ഒരു ആനയാണ്!' ഈ മോഹം ഒരു വാശിയായി മനസ്സില് സൂക്ഷിച്ച്, കുഴിയാന തന്ത്രങ്ങള് മെനയാന് തുടങ്ങി.
ആനകളുടെ സംഘടനയ്ക്ക് പ്രാദേശിക കൂട്ടായ്മകളും ചെറു സമ്മേളനങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആളനക്കമില്ലാത്തപ്പോള് പാറക്കൂട്ടങ്ങളിലും, മരങ്ങളുടെ ചുവട്ടിലുമായി നടന്ന ഈ ചെറിയ മീറ്റിംഗുകളിലേക്ക് കുഴിയാന പതിയെ നുഴഞ്ഞു കയറി.ആനകളുടെ ശ്രദ്ധ കിട്ടാന് ആദ്യം അവനൊരു പ്രസ്താവന നടത്തി: 'ഞാനും ഒരു ആനയാണ്, പക്ഷേ ഞങ്ങളുടേത് ഭൂമിക്കടിയിലെ ആനകളാണ്!'
വലിയ ആനകള് ആദ്യം ചിരിച്ചുതള്ളി. പക്ഷേ, കുഴിയാന വിട്ടില്ല. നിരന്തരമായ സംസാരത്തിലൂടെയും, താന് 'ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ' കാരണങ്ങളാല് ചെറുതായി പോയതാണെന്ന് വിശ്വസിപ്പിച്ചും, തന്റെ പേരിലുള്ള 'ആന' എന്ന വാക്കിനെ ഊന്നിപ്പറഞ്ഞും അവന് പതിയെ ആനകളുടെ ചിന്തകളെ സ്വാധീനിച്ചു. 'നിങ്ങള് കാട്ടിലെ ആനകള്, ഞങ്ങള് കുഴിയിലെ ആനകള്. ഒരുപാട് വലുപ്പത്തില് വ്യത്യാസമുണ്ട് എന്നേയുള്ളൂ. രണ്ടും 'ആന' തന്നെ.'
ആദ്യം സംശയം തോന്നിയെങ്കിലും, ആനകള് നിഷ്കളങ്കരും എളുപ്പം വിശ്വസിക്കുന്നവരുമായിരുന്നു. കൂടെക്കൂടെ കേട്ടപ്പോള് അവര് സ്വയം പറഞ്ഞു: 'സത്യമാണ്, അവന്റെ പേരില് 'ആന'യുണ്ടല്ലോ. ഒരുപക്ഷേ അവനും നമ്മളില് ഒരാളായിരിക്കും.'
വര്ഷങ്ങള് കടന്നുപോയി. കുഴിയാന സംഘടനയില് ഒരു സ്ഥിരം സാന്നിധ്യമായി മാറി. എല്ലായ്പ്പോഴും ആനകളുടെ കൂടെ നടന്ന്, അവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങളെ തന്റേതെന്ന പോലെ അവതരിപ്പിച്ച്, അവന് വേഗത്തില് സംഘടനയില് സ്വീകാര്യനായി.
പിന്നീട്, സര്വ്വ ഗജ ഐക്യവേദിയില് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രഖ്യാപിച്ചു. പുതിയ പ്രസിഡന്റിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കണം.മത്സരിക്കാന് മുന്നിരയില് ഉണ്ടായിരുന്നത് ആമനക്കാട്ടിലെ തലയെടുപ്പുള്ള ഗജവീരന്മാരായിരുന്നു:
പത്തു വര്ഷത്തെ സംഘടനാ പാരമ്പര്യമുള്ള മദയാന കൊമ്പന് വീരഭദ്രന് ,കാട്ടിലെ ഏറ്റവും സമര്ത്ഥയായ അനുഭവസമ്പന്നയായ പിടിയാന ഭദ്ര,നെറ്റിപ്പട്ടം കിട്ടിയ, എഴുന്നള്ളത്തുകളില് സ്ഥിരം പങ്കെടുക്കുന്ന തലയെടുപ്പുള്ള ആന ഗജകേസരി കുട്ടന് ഇവരെക്കൂടാതെ
അപ്രതീക്ഷിതമായി, കുഴിയാനയും മത്സരരംഗത്തുണ്ടായി. തന്റെ സ്ഥിരമായ സാന്നിധ്യം, ഒഴുക്കോടെയുള്ള സംസാരം, താന് 'ഭൂമിക്കടിയിലെ ആന' ആണെന്നുള്ള സ്ഥിരം വാദം എന്നിവയിലൂടെ അവന് വോട്ടര്മാരായ ആനകളെ പൂര്ണ്ണമായും സ്വാധീനിച്ചു.
തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലം വന്നപ്പോള് കാട് ഞെട്ടി. അനുഭവസമ്പന്നരായ തലയെടുപ്പുള്ള മദയാനകളെയും, പിടിയാനകളെയും, ഗജകേസരികളെയും വോട്ടിങ്ങില് പിന്നിലാക്കി, ഏറ്റവും കൂടുതല് വോട്ട് നേടി കുഴിയാന വിജയിച്ചു!
അങ്ങനെ, ആമനക്കാടിന്റെ ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി, വലിപ്പമില്ലാത്ത, തുമ്പിക്കൈയില്ലാത്ത, ചിന്നം വിളിക്കാന് അറിയാത്ത ഒരു കുഴിയാന, ആനകളുടെ രാജാവായി (സംഘടനാ നേതാവായി) കിരീടം അണിഞ്ഞു.
കാട്ടിലെ മൃഗങ്ങള് ഈ വിചിത്രമായ കിരീടധാരണം കണ്ട് അമ്പരന്നു. വലിപ്പമോ,കഴിവോ , ശക്തിയോ അല്ല, മറിച്ച് തന്ത്രവും സ്ഥിരമായ വാദങ്ങളുമാണ് അധികാരത്തിലേക്കുള്ള വഴി എന്ന് ആമനക്കാട് തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഒരു കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്.